فقرا از واژه هایی چون هم سفره شدن ، بر سر سفره نشستن ، سفره شام و سفره نهار استفاده می کنند و همین که وزن جیب طبقه ای اجتماعی یا سیاسی سنگین تر از آن شد که پس از نشستن بر روی زمین و از کنار سفره دیگر نتوانند برخیزند مجبور می شوند کنار میز و بر روی صندلی بنشینند ! پر شدن و سنگین تر شدن معده ها که جای خود دارد !

باز هم صحبت از آمارهاست و باز هم همان آمارهاي رسمی بانک مرکزی کشورمان که جایگاه نشستن و چگونگی برخاستن طبقات اجتماعی را نشان می دهند !

باز هم این آمارهاي رسمی است که مبناي نوشته های من قرار گرفته اند و به یک نکته توجه داشته باشیم : به نظر می رسد کار به جایی رسیده که آمار گیران و آمار دهندگان با صداقت بیشتری به انتشار آمارهایشان اقدام می کنند ، انگار دیگر چیزی برای مخفی کردن نیست و پنهان کردن حقایق بی فایده اند ، هر چند باز گفتن و تحلیل همه آن آمارها باز هم بی فایده است ! 

به نکته دیگری هم توجه داشته باشیم : فقط و فقط وقتی آمارها می توانند به صورت دقیق و درست مبنای ارزیابی ها قرار گیرند تا تاثیرهایشان شناخته شوند که با مشاهدات کسی همراه باشند که در اجتماع پیرانونش گشته باشد و با چشم های باز حقایق را دیده باشد و زحمت بیشتری از نشستن پشت میزها و چشم دوختن به صفحه نمایشگرها برخورد هموار کرده باشد .

دوستان عزیزم و همراهان همیشگی مطالب من ، آن چه برایتان می نویسم بر آيندی از مشاهدات عینی و دریافت های شخصی ام با توجه به آمار های " قابل اتکا " ی بانک مرکزی است . 

در آمارها آمده است که خانوارهای مناطق شهری ایران برای تهیه سبد خوراکی مشابه با سال گذشته باید 48 درصد بیشتر هزینه کنند ، اما به نظر من اتکا به این درصد بیشتر افزایش کافی نیست بلکه باید بدانیم این سبد خوراکی دارای چه میزان مواد خوراکی لازم و مورد نیاز بوده و شکاف حاصل از آن بین دهک های اول تا دهم هزینه ای چه عمقی را به وجود آورده است ?

باز بر اساس آمار بودجه و خانوار بانک مرکزی در طول سال گذشته دهک اول در طول سال 2 میلیون و 585 هزار تومان صرف خوراکی و آشامیدنی کرده اند و در مقابل دهک دهم 21 میلیون و 850 هزار تومان برای تامین خوراکی ها هزینه کرده اند ، و این به آن معناست که در ماه هزینه های خوراکی خانوار دهک اول 216 هزار تومان و این شاخص برای دهک دهم یک میلیون و 820 هزار تومان بوده است . 

بدیهی است که با این تفاوت ها در سال 1397 شاخص های بیشتر از ده برابر را می باید انتظار داشت و تفاوت میان دهک اول و دهک دهم بسیار بیش از این ها خواهد بود . هر یک از ما هر نتیجه ای که بخواهد می تواند از این آمارها بگیرد و به هر نحو که بخواهد آن ها را تحلیل کند اما یک چیز را نمی باید فراموش کنیم : تاثیر تغذیه خانوارهای ما نه فقط بر عملکردهای اقتصادی آن ها به صورت مستقیم وجود دارد بلکه بر رویکردهای اجتماعی و مطالبات فرهنگی آن ها نیز بسیار اثر گذار می باشد تا آن جا که اگر فاصله های دهک های اول تا دهم را از این حيث بررسی کنیم دیگر مساله فقر مواد غذایی مورد نیاز بدن نخواهد بود و آه های بیشتر و بلندتری از سینه بیرون خواهیم داد .