در همه جوامع " خشونت " پدیده ای نا مطلوب شمرده می شود . این پدیده نامطلوب پیامدهای غیر انسانی و غیر اخلاقی را نیز به دنبال دارد ، پیامدهایی که ماندگاری و تاثیرگذاری ماندگارش رشد و توسعه جامعه را متوقف می کند یا از سرعتش می کاهد . احساس می کنم به دلایل بسیاری جامعه ما به سوی نهادینه شدن خشونت در بطن آن پیش می رود و این فرایند بس دردناک و نامطلوب است . مدت هاست که در چهره عابران و اشخاصی که از کوچه و خیابان های شهرهای ما می گذرند لبخند را نمی توان یافت . مقصودم آن گشاده رویی و روشنایی در چهره ساکنان یک شهر است . با گذشت زمان این چهره ها حس بی تفاوتي را القا می کردند اما اکنون کمتر چهره ای را بدون اخم و در هم کشیدگی می توان یافت . این امر بدان معناست که " امید " از فرایند زندگی عمومی اگر رخت بر نبسته کاهش یافته و بدیهی است که خشونت های فردی و جمعى افزایش قابل توجهي را نشان می دهد . بسیاری از اعتراض ها مانند اعتراض به یک موضوع اجتماعي _ سیاسی از سوی مردم به خشونت منجر شده و نمونه بارز آن وقایع اخیر کازرون است.  حتی وقتی به سگ گردانی یک فرد در یک مکان عمومی با خشونت اعتراض می شود این امر نشان می دهد که خشونت یک تهدید اجتماعی با پیامدهای بسیار ماندگار خواهد بود .

جامعه و کشور ما در طول دهه های گذشته تجربیاتی از این دست بسیار داشته است .صد البته هیچ جامعه ای را نمی توان یافت که در تمام دوره های تاریخی خود صلح و آشتي و توسعه را تجربه کرده باشد لیکن تداوم این تجربیات و گسترش آن در تمام حوزه های زندگی فرد و جامعه ، جای نگرانی دارد.

به هر حال به عنوان عضوي از جامعه امید خود را از دست نمی دهم هر چند از انتظارهایم برای خود و سایر هموطنانم نخواهم کاست .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: